Betalingsbedrijven worden aangespoord om het voortouw te nemen in de richting van duurzaamheid

E-waste doemt op als een financiële crisis aan de horizon, en het is absoluut noodzakelijk voor spelers in de financiële sector om een circulaire economie op te voeren en te ondersteunen, waarbij betalingsbedrijven een centrale rol spelen in dit streven, zoals benadrukt in The Fintech Times .

E-waste vormt niet alleen een directe bedreiging voor het milieu doordat waardevolle materialen op stortplaatsen terechtkomen, maar heeft ook gevolgen voor consumenten en hun financiële plannen. De praktijk van geplande veroudering, waarbij apparaten opzettelijk zijn ontworpen om kapot te gaan, zorgt voor winst voor bedrijven, maar genereert een aanzienlijke hoeveelheid e-waste. Bovendien bestendigt het de moderne slavernij in productie- en materiaalextractieprocessen.

Tess Buckley, lid van de ESG-werkgroep (Environmental, Social, and Governance) van The Payments Association, werpt licht op deze urgente kwesties en schetst hoe de sector vooruit kan.

In het huidige landschap, waarin technologiegiganten zich in de banksector wagen, moeten betalingsbedrijven een proactieve houding aannemen om de cultuur van “software-sabotage” aan te pakken om consumenten en toeleveringsketens te beschermen en elektronisch afval te verminderen.

Geplande veroudering is een bekend bedrijfsmodel in de bigtech-industrie. Apparaten zijn doelbewust ontworpen om te falen, waardoor consumenten worden gedwongen regelmatig te upgraden. Hoewel dit de winst maximaliseert, draagt het aanzienlijk bij aan het probleem van e-waste. Deze kwestie gaat verder dan milieuproblemen; het legt een oneerlijke financiële last op de schouders van consumenten en roept ethische vragen op over het productbeheer van bedrijven.

De 'software-sabotage'-strategie van Slack zorgde er bijvoorbeeld voor dat de berichten-app niet meer werd ondersteund op oudere computers, waardoor de toegang tot basisfunctionaliteiten ernstig werd beperkt.

De gevolgen van geplande veroudering reiken verder dan ongemak en financiële lasten, aangezien e-waste een dreigende milieucrisis is. Het omvat afgedankte hardware, die vaak op stortplaatsen belandt, en de wildgroei van verschillende opladers voor apparaten. Onlangs heeft de Europese Unie stappen ondernomen om dit probleem aan te pakken door de acceptatie van USB-C-opladers voor mobiele apparaten verplicht te stellen. Hoewel ze aanvankelijk op weerstand stuitten, hebben bedrijven als Apple zich er nu toe verbonden om voor hun aankomende iPhone-modellen over te stappen op USB-C-opladers om te voldoen aan het EU-mandaat vanaf 2024.

Geplande veroudering brengt ook aanzienlijke menselijke kosten met zich mee, aangezien er grondstoffen worden gewonnen en moderne slavernijpraktijken worden vergemakkelijkt. Kobalt, een cruciaal onderdeel van oplaadbare lithium-ionbatterijen, is een goed voorbeeld. Ongeveer 75% van het kobalt in de wereld komt uit de Democratische Republiek Congo (DRC), waar de ambachtelijke productiesector informeel opereert met beperkte gezondheids- en veiligheidsnormen. De mijnwerkers, die vaak onder slaafachtige omstandigheden werken, vormen de eerste schakel in een toeleveringsketen die ten goede komt aan invloedrijke bedrijven met waarderingen van meerdere miljarden dollars.

Kobalt vormt, samen met sporen van radioactief uranium en andere zware metalen, ernstige gezondheidsrisico's voor mijnwerkers en hun kinderen. Het verlengen van de levensduur van elektronische apparaten en het terugdringen van elektronisch afval kunnen de menselijke en ecologische tol van dergelijke arbeidspraktijken helpen verlichten.

Het dilemma ligt in het onderscheid maken tussen software-updates die zijn ontworpen voor geplande veroudering en updates die bedoeld zijn om de betalingsveiligheid te verbeteren. In 2022 introduceerde EU-richtlijn 2019/771 een verplichting voor verkopers van goederen met digitale elementen om beveiligingsupdates aan consumenten te verstrekken. Daarentegen ontbreken in de Verenigde Staten specifieke federale wetten op dit gebied. De Federal Trade Commission heeft echter gewerkt aan het beheersen van de verwachtingen van consumenten ten aanzien van beveiligingsupdates op IoT-apparaten.

Om de weg voorwaarts te effenen is het van essentieel belang dat de betalingssector nadenkt over hoe nieuwe initiatieven, zoals Apple's intrede in de open banking- wereld met de integratie van een iPhone Wallet-app, aansluiten bij duurzaamheidspraktijken. Hoewel het misschien idealistisch is om van technologiereuzen te verwachten dat ze het milieu boven winst stellen, is er een culturele verschuiving nodig, weg van een wegwerpmentaliteit en uitdagende, op winst gerichte strategieën.

Het opleiden van consumenten en het vormen van allianties met activisten zijn twee strategieën die de betalingssector kan hanteren om aan te dringen op strengere regelgeving die de betalingsveiligheid waarborgt en tegelijkertijd onduurzame bedrijfsmodellen uitdaagt. Geplande veroudering en de dreigende e-waste-crisis vereisen onze collectieve aandacht als consumenten, bedrijven in de betalingssector en pleitbezorgers voor een duurzamere toekomst.

Om deze transitie te vergemakkelijken moet de betalingssector bedrijven de nodige instrumenten en ondersteuning bieden om duurzame en vooruitstrevende strategieën te hanteren die het milieu, de samenleving en hun eigen bestuur ten goede komen.